Trigonometri
Videolu Anlatım
Üçgenin açıları ve kenarları arasındaki bağıntıları inceleyen bir matematik dalı. Fransızca bir kelime olan trigonometri, Yunanca üçgen manasına gelen trigonas ile ölçü manasına gelen metron kelimelerinin birleşimidir. Üçgen ölçümleriyle meşgul olan trigonometri, geometrinin ilk gelişen dallarından biridir. Bilinen üçgen, yani
düzlem üçgendeki bağıntıları inceleyen trigonometriye düzlem trigonometri, küre yüzeyi üzerine çizilen üçgenlerdeki bağıntıları inceleyen trigonometriye kürevi trigonometri denir
Trigonometrinin başlangıcı Mısır ve Mezopotamya’ya dayanmaktadır. Dairenin 360 dereceye bölümü bu zamandan kalmadır. Astronomideki gelişmelere paralel olarak kürevi trigonometri de gelişmiştir. M.Ö. 4. yüzyılda Hinduların trigonometriyi astronomide kullandıkları bilinmektedir. İskenderiyeli Claudius Ptolemy, Almagest adlı eserinde (M.Ö. 150) trigonometrik oranlara yer vermiştir. Müslümanlar trigonometride önemli gelişmeler kaydetmişlerdir. El-Battani (850-929) kürevi üçgende kosinüs teorisini ortaya koymuştur. Ebü’l-Vefa (940-998) kürevi üçgende sinüs teoremini bulmuş, trigonometrik cetvel hazırlamıştır. Nasireddin-i Tusi (1201-1247) ilk defa düzlem ve kürevi trigonometriyi, astronomiden ayırarak matematiğin bir bölümü olarak ele alıp, bu konuda ilk eseri veren matematikçi olmuştur.
Önceleri topoğrafya, denizcilik ve astronomide kullanılan trigonometri, 17. asırdan itibaren büyük gelişme göstermiştir. Trigonometrik fonksiyonlar, ters trigonometrik fonksiyonlar incelenmiş, kompleks sayılarla ilgili araştırmalar yapılmış, elektrik devreleri ve ses dalgalarının analizinde kullanılmış, Trigonometrik seriler ve daha ileri konulara geçilmiştir.
Trigonometri denince akla gelen ilk kavram, bir açının trigonometrik oranlarıdır. Bu oranlar bir dik üçgende bir dar açı için tanımlanır. Trigonometrik oranlar, üçü esas, üçü de bunların tersi olmak üzere altı tanedir.
düzlem üçgendeki bağıntıları inceleyen trigonometriye düzlem trigonometri, küre yüzeyi üzerine çizilen üçgenlerdeki bağıntıları inceleyen trigonometriye kürevi trigonometri denir
Trigonometrinin başlangıcı Mısır ve Mezopotamya’ya dayanmaktadır. Dairenin 360 dereceye bölümü bu zamandan kalmadır. Astronomideki gelişmelere paralel olarak kürevi trigonometri de gelişmiştir. M.Ö. 4. yüzyılda Hinduların trigonometriyi astronomide kullandıkları bilinmektedir. İskenderiyeli Claudius Ptolemy, Almagest adlı eserinde (M.Ö. 150) trigonometrik oranlara yer vermiştir. Müslümanlar trigonometride önemli gelişmeler kaydetmişlerdir. El-Battani (850-929) kürevi üçgende kosinüs teorisini ortaya koymuştur. Ebü’l-Vefa (940-998) kürevi üçgende sinüs teoremini bulmuş, trigonometrik cetvel hazırlamıştır. Nasireddin-i Tusi (1201-1247) ilk defa düzlem ve kürevi trigonometriyi, astronomiden ayırarak matematiğin bir bölümü olarak ele alıp, bu konuda ilk eseri veren matematikçi olmuştur.
Önceleri topoğrafya, denizcilik ve astronomide kullanılan trigonometri, 17. asırdan itibaren büyük gelişme göstermiştir. Trigonometrik fonksiyonlar, ters trigonometrik fonksiyonlar incelenmiş, kompleks sayılarla ilgili araştırmalar yapılmış, elektrik devreleri ve ses dalgalarının analizinde kullanılmış, Trigonometrik seriler ve daha ileri konulara geçilmiştir.
Trigonometri denince akla gelen ilk kavram, bir açının trigonometrik oranlarıdır. Bu oranlar bir dik üçgende bir dar açı için tanımlanır. Trigonometrik oranlar, üçü esas, üçü de bunların tersi olmak üzere altı tanedir.